het begon zo leuk...

We hadden een midweek gereserveerd om het een en ander aan mannen en materialen te ontvangen en uiteraard zelf aan de slag te gaan.
De eerste die kwam was Thomas;

Hij kwam PIR platen bezorgen, zo'n 250 m2. We willen een begin gaan maken met het isoleren van het huis (echt waar ;-)!), en daarvoor hebben we deze platen vanuit Nederland besteld. Die zijn in Frankrijk niet zo makkelijk te krijgen en hebben heel veel voordelen ten opzichte van de traditionelere materialen (zoals glas- en steenwol); ze zijn ten eerste veel dunner (en nemen dus minder ruimte in) en zijn beter bestand tegen vocht en beesten! Met name die laatste 2 argumenten vonden wij doorslaggevend!
Dus het internet opgedoken, wat heen en weer gemaild, en ja hoor, bezorgen in Frankrijk was geen probleem.

mmmm, dat bleek wel een probleem!
Het bleek dat Thomas kwam in een 17-meter lange vrachtwagen!
Hij kon de bocht niet maken om te keren....

Hij kwam vast te zitten toen hij dat toch wilde proberen....

En ook de buurman van de Pringotterie met zijn 50-jaar oude tractor kreeg het niet voorelkaar....

en het werd donkerder en donkerder....
toen werd het grof geschut uit de kast (het dorp) gehaald: een Mannitu (?)

Dat klinkt allemaal simpeler dan het die avond in de praktijk was; G met Thomas (de chauffeur) eerst naar de buurman gereden, dat lukte dus uiteindelijk niet met zijn oude trekkertje, toen weer met Thomas in de auto gestapt, gehoord dat die en die boerderij ("die met die melkpakken aan het hek"??) in het dorp de grootste trekker had, wij daar naar toe. Alleen de vrouw des huizes was thuis. "venez avec moi" Wij bij haar in de auto gestapt. Reden we naar een verderop gelegen mega-koeien-melk stal. Daar was haar man aan het werk. Wij vragen of hij ons de volgende dag kon helpen (want het was inmiddels een uur of 7, het leek ons te laat). Hij wilde wel helpen, maar kon alleen diezelfde avond want de volgende dag ging hij jagen (we hadden nog wel een 'chien de chasse'  in de aanbieding). Wij vonden alles goed!
Hij zou een uurtje later komen.
Maar hij kon natuurlijk niet over de weg, want die was geblokkeerd door de vrachtwagen. Dus dwars door de weilanden, tussen de koeien door verschenen er op een gegeven moment enorme koplampen/schijnwerpers, daar was hij!

Eerst achter trekken, toen voor trekken, toen zijwaarts trekken; geen beweging. Het hek losgemaakt, de trailer afgekoppeld, de trailer op het pad getrokken, cabine weer aangekoppeld, tractor weer voor trekken, en....bijna nog de bron in gegleden....maar het ging uiteindelijk nét goed! Tot ieders opluchting!!

Alle dorpsmannen (het waren er inmiddels een stuk of 5) vertrokken weer, met een flesje wijn uit onze kelder en Thomas bleef gezellig slapen, zijn rijtijden waren op.
De laatste hobbel; bij het krieken van de dag nog even 250 m2 platen uit de vrachtwagen tillen;

 En dat lukt ook nog! De ene helft op zolder gestald, de andere helft in de schuur.
Wij kunnen de winter weer door ;-)

Toen werd er helaas ook nog een verkeerd hekwerk bezorgd.
We hadden, naast nog een kleine toegangspoort en wat metertjes kastanjehek, ook een grote toegangspoort besteld (voor voor het huis), zo'n mooie eiken, simpele, degelijke poort.
En wat werd er bezorgd; zoiets als je bij een hele luxe paardenfokkerij voorstelt, met van die hoge bogen.... G nog bellen met de leverancier, het mocht niet baten, die kon terug naar nederland! grrrr...

Toen was de energie op, althans bij G; te faible om nog iets van werk te verzetten...

Verplichte bedrust! Het voelde als een sanatorium, lekker (hum) in het frisse zonnetje, onder een warm dekje, kijken hoe G het werk verzette...

 Er waren namelijk ook leuke bessenstruiken en pruimenbomen bezorgd (lang leve het internet...)

what's in a name...

De struiken komen vooral langs het hek, dan oogt die straks lekker groen, de pruimenbomen zijn voor de toekomstplanning; tegen de tijd dat ze groot zijn, zijn de oude bomen, denken we, helaas op hun eind, dus om er voor te zorgen dat we later ook nog van die populaire jam kunnen blijven maken!

 En het tweede toegangspoortje is gezet (vraagje voor de oplettende lezer; waarvoor dient deze toegang (in de toekomst..)??)

En op het eind van de week toch nog even alle energie verzameld en de keuken leeggeruimd, een gat in de keukenvloer opgevuld en een tijdelijke keuken ingericht;

Want...we hebben werkoverleg gehad met zowel Jochem (Jerome voor de fransen, de plombier) als met Philippe en we hebben ze zover dat ze
samen (!) voor ons gaan klussen! 

Wat gaan ze doen? 

Volgende keer meer (hopen we)....